Сяргей з дзяцінства захапляўся гісторыяй. Таму, калі прыйшоў час вырашаць, куды паступаць, выбар упаў на гісторыка-філалагічны факультэт Полацкага дзяржаўнага ўніверсітэта.
Пасля заканчэння ВНУ ў 2012 годзе Сяргей працаваў у аддзеле Полацкага раённага цэнтра дзяцей і моладзі, потым у прыватнай структуры і нават у Полацкай епархіі. А ў 2016 годзе прыйшоў выкладаць гісторыю ў СШ №8.
— Патрапіўшы ў школу, зірнуў на прафесію настаўніка з другога боку, і мне спадабалася, — расказаў Сяргей Каралёнак.
З дзецьмі хутка знайшоў агульную мову, а інакш быць і не магло, бо захоплены сваім прадметам настаўнік заўсёды здолее ўтрымаць увагу нават самых няўрымслівых вучняў.
— Настаўнік не проста раскрывае тэму ўрока, а закладвае нешта большае, вучыць арыентавацца ў сучасным інфармацыйным патоку, аналізаваць, выкарыстоўваць розныя крыніцы і толькі затым рабіць высновы. Дзяцей трэба накіроўваць. Яны дапытлівыя, ім цікава, што зараз адбываецца ў свеце і краіне, - адзначыў герой публікацыі.
Сяргей Алегавіч выкладае сусветную гісторыю, гісторыю Беларусі і грамадазнаўства. Сам найбольш любіць перыяд найноўшай гісторыі, захапляецца фальклорам і этнаграфіяй. Акрамя гэтага, малады педагог актыўна ўдзельнічае ў грамадскім жыцці школы і раёна, навукова-практычных канферэнцыях, займаецца даследчай работай, кіруе школьным музеем воінаў-інтэрнацыяналістаў. А таксама ён — нязменны вядучы шматлікіх мерапрыемстваў.
Сяргей прызнаўся, што любіць сваю працу за зносіны з дзецьмі, якія дазваляюць заўсёды «быць у тэме», разумець іх светаадчуванне і нават нечаму вучыцца ў хлопцаў. Напрыклад, яны ўмеюць шчыра дзівіцца, адчыняць для сябе нешта новае.
— Творчая дзейнасць мне вельмі падабаецца, яна гарманічна дапаўняе педагагічны вопыт, — усміхаецца настаўнік гісторыі.
Свабодны час Сяргей Каралёнак імкнецца праводзіць з сям'ёй — чатырохгадовай дачушкай Аняй і жонкай Таццянай, якая, дарэчы, таксама педагог. Разам яны гуляюць, падарожнічаюць па краіне, адчыняюць для сябе новыя прыгожыя куткі Беларусі. А яшчэ любіць чытаць беларускіх і рускіх класікаў і кнігі па псіхалогіі.
Успомніў Сяргей Алегавіч адну вясёлую, але ў той жа час павучальную гісторыю, якая яшчэ раз даказвае, як важна выкарыстоўваць некалькі крыніц інфармацыі: - Гэта было ў экспедыцыі. У адной вёсцы Шаркаўшчынскага раёна ўбачылі цікавы крыж-абярэг, з выгляду дастаткова стары. У суседнім населеным пункце спыталі аб ім у мясцовага старажыла. Ён расказаў, што там жыў ведзьмак і побач з домам пасля паўночы рабілася чартаўшчына, нават пасля яго смерці. Вось мясцовыя і паставілі крыж, каб ачысціць гэтае месца. Мы былі ўражаны гісторыяй, доўга яе абмяркоўвалі. Праз некалькі дзён прыйшлі ў тую вёску, дзе стаяў крыж, і спыталі аб абярэзе ў жанчыны, якая пражывае побач. А яна кажа: «Гэта мой муж паставіў гадоў 30 таму, вернікам быў чалавек». Мы ўсміхнуліся: а дзядуля аказаўся тым яшчэ фантазёрам!
Крыніца: pvestnik.by
