«Гэта менавіта тое, што мне трэба»
Яна Савук, педагог БШ №15, рана вызначылася з выбарам будучай прафесіі. Яна паспявала па ўсіх прадметах, але асабліва дзяўчыне падабалася англійская мова. «З задавальненнем акуналася ў іншамоўную атмасферу - чытала кнігі, глядзела фільмы, слухала музыку, - успамінае малады настаўнік. - Паступова зразумела: гэта менавіта тое, што мне трэба ў жыцці. Вырашыла, што гатова дзяліцца сваім энтузіязмам з іншымі».
Родам Яна з Чашнік, але паступаць вырашыла менавіта ў Полацк. «Гэта горад з асаблівай атмасферай і энергетыкай», - упэўнена яна. Да вучобы падыходзіла адказна: скончыла Полацкі каледж УА «Віцебскі дзяржаўны ўніверсітэт імя П.М.Машэрава» з чырвоным дыпломам і трывалымі ведамі.
Знаходзіць агульную мову з хлопцамі яна ўмела. Тым не менш навіна аб тым, што яе чакаюць на ўрок дзевяцікласнікі, усхвалявала. Да таго ж клас практычна цалкам складаўся з хлапчукоў - пагадзіцеся, не самы просты варыянт для ўчорашняй выпускніцы. Што ж, зладзілася! Вучылася быць патрабавальнай, але справядлівай, разумна паўшчуваць, дарэчы пажартаваць. Калі ўзнікалі цяжкасці, на дапамогу заўсёды прыходзіў дырэктар школы, завучы і больш дасведчаныя калегі. Рабяты, трэба аддаць ім належнае, таксама паводзілі сябе вельмі годна. І, што важна, не саромеліся звяртацца да педагога з любымі пытаннямі. Нават з тымі, з якімі не адважваліся падысці да іншых настаўнікаў, давяралі.
Ёсць у Яны Савук і першыя, але значныя дасягненні. Так, у раённым фестывалі маладых спецыялістаў «Мой педагагічны старт-2021» у адной з намінацый яна заняла першае месца.
«Мне вельмі пашанцавала са школай і калектывам, — прызнае Яна. - З размоў з сябрамі ведаю, што, на жаль, так бывае не заўсёды. Таму ўпэўнена ўступаю ў свой другі працоўны год, спадзяюся, ён будзе яшчэ лепшым, чым мінулы».
«Дапамагаючы людзям, разумею, што жыву не проста так»
Урач-аталарынголаг Юлія Куніцкая родам з Наваполацка. Яшчэ ў падлеткавым узросце, цвёрда вырашыўшы стаць лекарам, дзяўчына старанна рыхтавалася да паступлення. «Усведамляла, што па родзе прафесійнай дзейнасці давядзецца сутыкацца з няпростымі сітуацыямі, бо да лекара прыходзяць людзі са сваімі праблемамі. Але быў і вырашальны аргумент - хацелася ведаць, як дапамагчы пацыентам справіцца з хваробай, умець аблегчыць іх стан. Таму цяжкасцяў не баялася».
Мэта была дасягнута — Віцебскі дзяржаўны ордэна дружбы народаў медыцынскі ўніверсітэт расчыніў свае дзверы… Студэнцкія гады праляцелі незаўважна. Пазней працавітую і добразычлівую дзяўчыну ацанілі ў ДУАЗ «Полацкая ЦДБ», дзе яна праходзіла інтэрнатуру. А 2020 год быў няпросты: якраз пачалася пандэмія.
Урачэбная справа патрабуе хуткага і правільнага прыняцця рашэнняў. Адаптавацца і пазбегнуць памылак у пачатку прафесійнай дзейнасці (разам з Юліяй Куніцкай у аддзяленні таксама працуе яшчэ адзін малады ўрач Крысціна Шабан) дапамагае загадчык отарыналарынгалагічнага аддзялення Вольга Сінякова.
У працы з пацыентамі важны цярпенне, уменне суперажываць і спачуваць, наладжваць даверныя адносіны. «Бывала, прачнешся ў дрэнным настроі, але, як толькі пераступіш бальнічны парог - усе праблемы забудуцца, - кажа Юлія. - У сваім прафесійным выбары не расчаравалася. Спадзяюся, гэтага не здарыцца ніколі, бо, дапамагаючы людзям, я адчуваю, што жыву не проста так».
«Галоўнае для мяне — творчасць»
Звязаць сваё жыццё з культурай Вікторыя Мазур, ураджэнка гарадскога пасёлка Ветрына, вырашыла яшчэ ў дзяцінстве. «Мая мама Алеся Эдуардаўна — удзельнік народнага ансамбля «Млын», вырашыла рушыць услед яе прыкладу і я, — распавядае малады спецыяліст. - Мне было дзевяць, калі я ўпершыню сыграла ў тэатральнай пастаноўцы. Спявала ў дзіцячым вакальным калектыве «Вясёлка». Цяпер, дарэчы, з задавальненнем кірую ім. Вось толькі назва новая - «NonStop».
У Ветрынскі гарпасялковы Дом культуры Вікторыя прыйшла акампаніятарам яшчэ ў 2019 годзе. Так што, у адрозненне ад іншых выпускнікоў, перажываць няпросты перыяд адаптацыі Вікторыі не прыйшлося. Пасля заканчэння музычнага аддзялення Полацкага каледжа УА «Віцебскі дзяржаўны ўніверсітэт імя П.М.Машэрава» яна вярнулася ў знаёмы ДК ужо культарганізатарам. Пасада гэта адказная, мяркуе вядзенне і праверку дакументацыі, арганізацыю працы калектываў розных кірункаў. Так што расслабляцца, прызнаецца малады спецыяліст, некалі.
Калі адкрыць старонкі Ветрынскага гарпасялковага Дома культуры ў сацыяльных сетках, можна ўбачыць вынікі намаганняў маладога культарганізатара. Канцэрты, забаўляльныя і святочныя праграмы, конкурсы... І ўсё - з разыначкай. Напрыклад, юныя ветрынцы ацанілі новую інтэрактыўную форму вольнага часу — квэст-гульні.
«Галоўная для мяне, несумненна, творчасць, — усміхаецца Вікторыя. — Укладваю душу ў тое, чым займаюся, імкнуся арганізаваць самыя цікавыя культурна-дасугавыя мерапрыемствы для жыхароў і гасцей нашага гарадскога пасёлка».
Асаблівых цяжкасцей за гэты год Вікторыя не адчула. Многае было ўжо знаёмым, да таго ж вельмі дапамаглі калегі. Тым не менш маладому спецыялісту прыйшлося асвойваць тайм-мэнэджмент - уменне граматна размяркоўваць час. А ўвогуле ёй падабаецца займацца любімай справай у цудоўным месцы — і мяняць яе культарганізатар не плануе.
Фота Святланы АКСЯНОВІЧ і з асабістага архіва маладых спецыялістаў.
Крыніца: pvestnik.by
