У нашых рэаліях таксама здараецца нешта падобнае. Толькі ў гісторыі пра кіраўніка Полацкага дзяржаўнага прафесійнага ліцэя сельскагаспадарчай вытворчасці Ірыну Кісялёву не будзе слёз, а будзе шмат адданасці справе і першаму месцу працы, якое раз і назаўжды стала лёсам ураджэнкі Мінскай вобласці. Сёлета яна атрымала новае званне - "Жанчына года - 2021" у Віцебскай вобласці, пацвердзіўшы, што гаспадарскі падыход у рабоце дае багаты плён. Дырэктар ліцэя, адзначаная ў намінацыі "Паспяховы кіраўнік", расказала карэспандэнтам БЕЛТА аб марах юнацтва, як жыццё занесла яе на полацкую зямлю і клопаце аб 300 дзецях.
Яе бацька быў трактарыстам. Старэйшая сястра вучылася ў сельскагаспадарчым вучылiшчы, і яе нават адпраўлялі на цаліну. Браты таксама выбралі аграрныя спецыяльнасці. Аднак, нягледзячы на тое, што амаль усе ў яе сям'і былі так ці інакш звязаны з працай на зямлі, Ірына Кісялёва бачыла сябе толькі ў прафесіі следчага і пасля школы планавала паступаць на юрыдычны. Аднак, кажучы сучаснай мовай, нешта пайшло не так, і брат угаварыў яе паступіць недалёка ад дома ў вучылішча на сельгасспецыяльнасць. Пасля яго заканчэння яна паступіла ў Пінскае індустрыяльна-педагагічнае вучылішча, цяпер каледж. Па размеркаванні малады спецыяліст у 1978 годзе адправілася ў Полацкі раён - вучыць хлапчукоў і дзяўчынак ваджэнню. Майстар вытворчага навучання затым яшчэ завочна скончыла Вялікалуцкі сельскагаспадарчы інстытут (цяпер гэта Вялікалуцкая дзяржаўная сельскагаспадарчая акадэмія).
У Полацкім раёне яна прыжылася і ўжо стала лічыць гэты лясны край сваёй другой радзімай. Цяпер Ірына Кісялёва жыве побач з ліцэем і заўсёды трымае пад кантролем і зоркім вокам усё - ад дысцыпліны ў інтэрнаце да закупкі неабходнага абсталявання.
Калі ў кагосці з хлопцаў ёсць праблемы, то Ірына Кісялёва даведаецца пра гэта першая. Тут як у сям'і - нічога не схаваеш, усё ўзаемадзейнічаюць цесна. І поспехі таксама заўсёды навідавоку. Немалая заслуга ў дасягненнях хлопчыкаў і дзяўчынак - уклад спецыялістаў, якія займаюцца прафпадрыхтоўкай дзяцей.
Разам з дырэктарам усе гады, што яна працуе ў ліцэі, бок аб бок працуюць яе аднакурснікі з пінскай ССНУ - сям'я Лабовічаў. "Васіль Лабовіч - рацыяналізатар, чалавек з залатымі рукамі. Майстар, які быў удастоены прэзідэнцкай прэміі. Яго падапечныя двойчы ўдзельнічалі ў конкурсе прафмайстэрства World Skills. У 2020 годзе яго вучань на рэспубліканскім этапе гэтага конкурсу заняў трэцяе месца ў кампетэнцыі электрамантажу. Сёлета зноў рыхтуе таленавітага вучня на гэты конкурс. Разам з жонкай Надзеяй ён навучае ўжо трэцяе пакаленне - унукаў тых, хто ўпершыню пераступаў парог нашай установы адукацыі", - адзначыла дырэктар ліцэя.
Ірына Кісялёва з цеплынёй расказала аб выхаванцах ліцэя. Тут праходзяць навучанне 300 чалавек. І кожны атрымлівае па тры прафесіі, каб быць больш канкурэнтаздольнымі на рынку працы вобласці і рэспублікі. Напрыклад, электраманцёр, муляр і кіроўца. Як той казаў, нешта з гэтага набору сапраўды павінна "стрэліць". У асноўным набор ідзе пад заказ прадпрыемстваў, у тым ліку інтэграцыйных структур - аграпрамысловых кластараў, створаных па ўказу нумар 70 "Аб развіцці аграпрамысловага комплексу Віцебскай вобласці". Яшчэ хлопцаў з рукамі расхопліваюць сілавыя ведамствы, МНС, ваенныя часці, таму што практычна ва ўсіх выпускнікоў ёсць спецыяльнасць вадзіцеля. А калі ўлічыць, што гатовы адмысловец можа не толькі круціць абаранак, але і па шрубцы сабраць і разабраць аўтамабіль, то зразумелы попыт на ліцэістаў.
Пры ліцэі ёсць інтэрнат для іншагародніх, дзе пражываюць 200 навучэнцаў. Тут за імі ў начную змену прыглядаюць выхавальнікі, а на калідорах устаноўлена відэаназіранне, роўна як і ў іншых навучальных карпусах. Гэта значыць моладзь не забалуе. "Баюся пакідаць іх адных надоўга. Відэаназіранне - не столькі для кантролю, колькі для дысцыпліны. Запісы з камер захоўваюцца ў "воблаку" месяц, так што калі нехта недзе правініўся, мы гэта даведаемся. Але ўвогуле ў нас усе хлопцы добрыя. Часам зачыняюцца ў сабе, але гэта ад таго, што недазанятыя былі раней, недалюбленыя.З імі трэба як з дарослымі, хоць яны многія яшчэ і непаўналетнія, бо прыходзяць да нас пасля дзевятага класа. Хлопцы гэта шануюць, бачаць да сябе стаўленне. у ліцэі толькі хлопчыкі, раней на некаторых спецыяльнасцях вучыліся і дзяўчынкі, але зараз у нашай установе адукацыі засталіся пераважна мужчынскія спецыяльнасці", - распавяла аб выхаванцах дырэктар.
Адным з самых страшных пакаранняў для хлопцаў, паводле слоў Ірыны Кісялёвай, з'яўляецца "выгнанне" з танцавальнага ансамбля ліцэя. Так што можна ўявіць, якія ў моладзі стымулы паводзіць сябе прыкладна. Яшчэ хлапчукі займаюцца спортам, удзельнічаюць у раённых спаборніцтвах і займаюць прызавыя месцы. На гэтым тыдні ў ліцэі пройдуць традыцыйныя масленічныя гулянні, дзе ўсіх будуць частаваць фірмовымі піражкамі ад тутэйшых кухараў.
Кухары ў ліцэі знакамітыя! Навучэнцаў забяспечваюць бясплатным трохразовым харчаваннем. Немалая частка прадуктаў на стол рабят ідзе з дапаможнай гаспадаркі ліцэя. "У нас 1 тыс. га зямлі. Вырошчваем бульбу, буракі, моркву, капусту, збожжавыя. Нядаўна заняліся рапсам. У нас ёсць аграном, разам вырашаем, што і калі сеяць. Выконваем севазварот, вядома, і яшчэ вучым працаваць на зямлі навучэнцаў, бо ім таксама неабходна ведаць, не толькі як араць, але і як дабіцца высокага ўраджаю. Яшчэ ў нас ёсць вялікі сад, вырошчваем садавіну, ягады. Неабходны аб'ём гародніны, садавіны і ягад ідзе на забеспячэнне харчавання рабят, а лішкі рэалізуем насельніцтву, выконваем дзяржзаказ па збожжы", - падзялілася Ірына Кісялёва.
Як руплівая гаспадыня яна паказала нам, дзе ў садзе растуць яблынькі, алыча, парэчка, вінаград. І запрасіла абавязкова зазірнуць улетку, калі ўся прылеглая тэрыторыя патанае ў зеляніне. "Там у нас цяпліцы. Ужо высадзілі расаду - агуркі, памідоры, капусту, кветкі. Частку пакінем сабе, а астатняе рэалізуем насельніцтву. Ва ўсім дапамагаюць хлопцы, яны таксама зацікаўлены, каб на стале ўсяго было ў дастатку. Ды і надалей ім гэта спатрэбіцца ў сваіх асабістых гаспадарках", - адзначыла паспяховы кіраўнік.
Пра свае заслугі і званні Ірына Кісялёва кажа суцэль штодзённа, нібы абмяркоўвае хуткую вывазку арганікі на палі і будучую сяўбу, падбор гатункаў бульбы. Дыплом "Чалавек года Віцебшчыны" за 2014 год, некалькі ўзнагарод Міністэрства адукацыі, граматы і падзякі рознага ўзроўню - усё гэта сціпла займае ў яе кабінеце паліцы, якія не кідаюцца ў вочы. У адрозненне ад узнагарод вучняў, якія сабраны разам і выстаўлены на ўсеагульны агляд.
Усмешлівы, адкрыты і душэўны дырэктар ліцэя для калег з'яўляецца галоўнай апорай і абаронай, разумеючым кіраўніком, які ведае працэс падрыхтоўкі маладых кадраў не па чутках. А для навучэнцаў Ірына Кісялёва - старэйшы таварыш, практычна блізкі чалавек, які можа і паўшчуваць, і пашкадаваць. "Добры дзень, хлопчыкі", - пры сустрэчы на іх прывітанне адказвае дырэктар. І ўсміхаецца так светла, што нават вясновае сонейка, якое выглядае з-за хмар, злёгку цьмянее.
Алеся ПУШНЯКОВА,
ФОТА Аляксандра ХІТРОВА,
