Далейшыя даследаванні паказалі, што выяўленыя астанкі не належаць В. А. Лабаха (як высветлілася, ён памёр у 2004 годзе), а ордэн — яго, чаму ў інтэрнэт-крыніцах знайшлі пацвярджаючыя дакументы. Узнагародзілі нашага земляка за мужнасць і адвагу, праяўленыя ў баях пры вызваленні Беларусі і Літвы. У ходзе пошукавай работы ўжо наваполацкага атрада «Разведчыкі Воінскай Славы» і журналісцкага расследавання знойдзены яго сваякі.
17 ліпеня дачка В. А. Лабаха С. В. Маркічова, якая жыве ў горадзе Светлагорску Гомельскай вобласці, па пошце атрымалі каштоўную бандэроль з Калінінграда з ордэнам Славы III ступені. Дзіўна, але факт: гэта адбылося ў яе дзень нараджэння. Як распавяла яна па тэлефоне, адчуванне невымоўнае — трымаць у руках узнагароду бацькі, аб якой у сям'і нічога не ведалі.
«Як ордэн апынуўся там? Бо бацька ваяваў зусім у іншых месцах: граміў ворага на Данбасе, у Сталінградзе, вызваляў Беларусь, удзельнічаў ва Усходне-Прускай аперацыі. Падчас аднаго з баявых вылетаў на штурмавіку ІЛ-2 быў збіты варожай артылерыяй, выскачыў з парашутам, затым нямецкі палон, вызваленне, праверка НКУС... Страшна падумаць, як перажыў усё гэта! Нам, дзецям, ён амаль нічога не распавядаў. І вось зараз гэты ордэн... Прама ў мой дзень нараджэння. Вестачка ад бацькі...» — з камком у горле казала па тэлефоне Святлана Уладзіміраўна.
Яна таксама падзякавала ўсім, хто прымаў удзел у гэтым расследаванні.
На фота Святлана Маркічова, дачка Уладзіміра Лабаха, з бацькоўскім ордэнам
Крыніца: pvestnik.by
