План знаходжання:
13 кастрычніка (пятніца)
16:45 – Прыбыццё ў г. Докшыцы. Устаноўка ў Парафіі храма Пакрова Прасвятой Багародзіцы. Набажэнства.
17:00 – Усяночнае трыванне з нагоды свята Пакрова Прасвятой Багародзіцы.
14 кастрычніка (субота)
09:30 – Боская літургія з нагоды свята Пакрова Прасвятой Багародзіцы і 120-годдзя парафіі храма Пакрова Прасвятой Багародзіцы г. Докшыцы.
15:00 – Адпраўка Святыні ў г. Полацк.
16:45 – Сустрэча Святыні ў Богаяўленскім кафедральным саборы г. Полацка. Набажэнства
17:00 – Нядзельнае Усяночная трыванне.
15 кастрычніка (нядзеля)
09:00 - Боская літургія. Набажэнства.
16 кастрычніка (панядзелак)
09:00 - Боская літургія. Набажэнства.
16:00 - Адпраўленне Святыні.
На працягу знаходжання каўчэга з часціцай мошчаў святой блажэннай Матроны Маскоўскай у Богаяўленскім кафедральным саборы г. Полацка і Парафіі храма Пакрова Прасвятой Багародзіцы г. Докшыцы духавенствам Полацкай епархіі будуць здзяйсняцца набажэнствы са спевам акафіста з 8:00 да 20:00 штодня.
Благаслаўлёная Матрона Маскоўская (Матрона Дзімітрыеўна Ніканава) нарадзілася ў 1881 годзе ў сяле Себіна Епіфанскага павета Тульскай губерні. Вёска гэта размешчана кіламетрах за дваццаць ад знакамітага Кулікова поля. Бацькі яе - Дзімітрый і Наталля, сяляне - былі людзьмі набожнымі, сумленна працавалі, жылі бедна. У сям'і было чацвёра дзяцей. Матрона была малодшай. Маці Матроны вырашыла аддаць будучае дзіця ў прытулак князя Галіцына, але ўбачыла прарочы сон. Яшчэ не нарадзіўшаяся дачка з'явілася Наталлі ў сне ў выглядзе белай птушкі з чалавечым тварам і зачыненымі вачамі і села ёй на правую руку. Прыняўшы сон за знак, богабаязная жанчына адмовілася ад думкі аддаць дзіця ў прытулак. Дачка нарадзілася сляпой, але маці любіла сваё «дзіцё няшчаснае». Святое Пісанне сведчыць, што Усеведны Бог часам прадвыбірае Сабе служыцеляў яшчэ да іх нараджэння. На грудзях дзяўчынкі была выпукласць у форме крыжа, нерукатворны сподні крыжык.
З сямі-васьмігадовага ўзросту ў Матронушкі адкрыўся дар прадказання і ацалення хворых. Яна адчувала набліжэнне небяспекі, прадбачыла стыхійныя і грамадскія бедствы. Па яе малітве людзі атрымлівалі ацаленне ад хвароб і суцяшэнне ў смутках. Да яе сталі хадзіць і ездзіць наведвальнікі.
Дачка мясцовага памещчыка, набожная і добрая дзяўчына Лідзія Янькова, брала Матрону з сабой у паломніцтвы: у Кіева-Пячэрскую Лаўру, Троіца-Сергіеву Лаўру, у Пецярбург, іншыя гарады і святыя месцы Расіі. Аднойчы, святы праведны Ян Кранштацкі па заканчэнні службы ў Андрэеўскім саборы Кранштата папрасіў народ расступіцца перад прыдатнай да салеі 14-гадовай Матронай і голасна сказаў: «Матронушка, ідзі-ідзі да мяне. Вось ідзе мая змена - восьмы слуп Расіі». Айцец Ян прабачыў асаблівае служэнне Матронушкі Расіі і рускаму народу ў часы ганенняў на Царкву.
Шмат людзей прыязджала па дапамогу да Матроны. За чатыры кіламетры ад Себіна жыў мужчына, у якога не хадзілі ногі. Матрона сказала: «Няхай з раніцы ідзе да мяне, паўзе. Гадзін да трох дапаўзе». Ён поўз гэтыя чатыры кіламетры, а ад яе пайшоў на сваіх нагах, вылечаны.
Аднойчы да Матроны на Велікодным тыдні прыйшлі жанчыны з вёскі Арлоўкі. Матрона прымала, седзячы ля акна. Адной яна дала прасфору, другой - ваду, трэцяй - чырвонае яйка і сказала, каб яна гэта яйка з'ела, калі выйдзе за агароды, на гумно. Жанчына гэтая паклала яйка за пазуху, і яны пайшлі. Калі выйшлі за гумно, жанчына, як загадала ёй Матрона, разбіла яйка, а там - мыш. Яны ўсе спалохаліся і вырашылі вярнуцца. Падышлі да акна, а Матрона кажа: «Што, брыдка мыша есцi?» - «Матронушка, ну як жа есцi яе?« - «А як жа ты людзям прадавала малако, тым больш сіротам, удовам, бедным, у якіх няма каровы? Мыш была ў малацэ, ты яе выцягвала, а малако давала людзям». Жанчына кажа: «Матронушка, ды яны ж не бачылі мыш і не ведалі, я ж яе выкідвала адтуль». — «А Бог ведае, што ты малако ад мышы прадавала!».
Шмат людзей прыходзіла да Матроны са сваімі хваробамі і смуткамі. Прайшло крыху часу, і на сямнаццатым годзе Матрона пазбавілася магчымасці хадзіць: у яе раптам адняліся ногі. У 1925 годзе Матрона перабіраецца ў Маскву, у якой пражыве да канца сваіх дзён.
Аднойчы чацвёра мужчын прывялі да Матроны бабульку. Яна махала рукамі, як вятрак. Калі матухна адчытала яе, яна аслабла і вылечылася. Дапамагала Матрона і тым, у каго не ладзілася сямейнае жыццё. Яна суцяшала, супакойвала хворых, гладзіла іх па галаве, асяняючы хросным знакам, часам жартавала, часам строга выкрывала і навучала. Яна не была строгай, была цярпімая да чалавечых немачаў, спагадлівая, цёплая, заўсёды радасная, ніколі не скардзілася на свае хваробы і пакуты. Матухна давала пэўную параду, як паступіць у той ці іншай сітуацыі, малілася і дабраслаўляла.
Матронушка казала: «Вораг падступае — трэба абавязкова маліцца. Ён у нас на левым плячы сядзіць, а на правым - анёл, і ў кожнага свая кніга: у адну запісваюцца нашы грахі, у іншую - добрыя справы. Часцей хрысціцеся! Крыж - такі ж замок, як на дзвярах». Яна вучыла не забываць хрысціць ежу. «Сілаю Сумленнага і Жыватворчага Крыжа ратуйцеся і абараняйцеся!».
Яна жыла, не маючы свайго кута, маёмасці, запасаў. Хто запросіць, у таго яна і жыла. Жыла на прынашэнні. 2 мая 1952 года яна спачыла. Яе магілка на Данілаўскіх могілках зрабілася адным са святых месцаў праваслаўнай Масквы, куды прыязджалі людзі з усіх канцоў Расіі і з-за мяжы са сваімі бедамі і хваробамі. Увечары 8 сакавіка 1998 года ў Тыдзень Урачыстасці Праваслаўя па благаславенні Свяцейшага Патрыярха Маскоўскага і ўсяе Русі Аляксія II на Данілаўскіх могілках у Маскве былі здабыты сумленныя астанкі падзвіжніцы пабожнасці XX стагоддзя блажэннай старыцы Матроны. 1 мая 1998 года труна з сумленнымі астанкамі блажэннай Матроны была заправоджана ў маскоўскі Пакроўскі жаночы манастыр, што каля Абельманаўскай заставы. Цяпер сумленныя рэшткі блажэннай, шануемай вернікамі як святыя мошчы, спачываюць у гэтым манастыры, куды па дапамогу да гэтай падзвіжніцы, як і пры яе зямным жыцці, ідуць бясконцым патокам людзі. 19 красавіка (2 мая) 1999 года, пры служэнні Свяцейшага Патрыярха Аляксія II адбылося ўрачыстае прылічэнне старыцы Матроны да ліку мясцовашануемых святых.
