На прадпрыемстве Аляксей Віктаравіч працуе 24 гады. З тых самых часоў, як у чэрвені 1999-га ўпершыню перасягнуў парог завадской прахадной. Да таго часу ў палачаніна, выпускніка СШ №2, за плячыма ўжо былі 8 гадоў службы ва Узброеных Сілах Рэспублікі Беларусь - пасля тэрміновай службы служыў па кантракце.
- Калі нашу частку расфармоўвалі, на завод набіралі працоўных, і знаёмыя, якія ужо тут працавалі, з веданнем справы казалі: «Прыходзь да нас, не пашкадуеш», - распавядае Аляксей Віктаравіч. — Рушыў услед іх радзе і лічу, што ў выбары сваім не памыліўся.
Аператар шліхтавальнага абсталявання цэха №8 Аляксей Віктаравіч Вінічэнка за працоўныя поспехі ўзнагароджаны Ганаровай граматай канцэрна «Белнафтахім». Што ляжыць у аснове яго дасягненняў?
— Думаю, галоўны сакрэт — гэта любіць сваю працу і ўвесь час павышаць прафесіяналізм, — упэўнены ён.
Паназіраўшы за працай аператара шліхтавальнага абсталявання ў цэху №8, паслухаўшы свайго настаўніка Віктара Георгіевіча Садоўнічага, Аляксей вырашыў вучыцца менавіта гэтай прафесіі. І праз кароткі час ужо мог упэўнена працаваць самастойна. Атрымаўшы прафесійны вопыт, павысіўшы кваліфікацыю, навучыўся ўстараняць непаладкі абсталявання і асвоіў яшчэ дзве рабочыя спецыяльнасці - транспарціроўшчыка і размотчыка.
— Выдатна, калі сваімі рукамі можаш нешта паправіць. Наогул, лічу, трэба ўвесь час развівацца. Тым больш што і тэхналогіі не стаяць на месцы, - дзеліцца сваім бачаннем стаўлення да справы Аляксей Віктаравіч.
— І маладым хлопцам гэта раю. Прафесія ў нас цікавая, займальная. Мне падабаецца назіраць, як на нашым абсталяванні з вызначанай колькасці навальных валаў напрацоўваецца якасная аснова для ткацкага цэха. Вядома, «густ» да працы прыходзіць з часам. Але, калі імкнуцца, поспехі - хай і малаважныя на першы погляд - не прымусяць сябе чакаць і натхняць ісці далей, да новых дасягненняў. А калектыў участку шліхтоўкі ў нас згуртаваны, усе адзін аднаму дапамагаюць.
У грамадскім жыцці прадпрыемства Аляксей Вінічэнка таксама ўдзельнічае з цікавасцю. З першых дзён на заводзе ён у спорце. І да гэтага часу адстойвае гонар цэха ў лёгкаатлетычных спаборніцтвах, у плаванні, на творчых мерапрыемствах. Выступаў у завадской камандзе падчас галіновай спартакіяды «Формула поспеху". Удзельнічае сям'я Вінічэнкі і ў карпаратыўных праектах.
У цэху №8 Аляксей Віктаравіч знайшоў не толькі любімую працу, але і каханую жонку — Марына Валер'еўна працуе размотчыкам шкланіці. Свой працяг іх шлюбны звяз атрымаў з нараджэннем сыноў. Старэйшы Мацвей скончыў першы курс БДТУ, ён будучы інжынер-хімік-тэхнолаг; малодшы Юрый перайшоў у 3-ці клас, займаецца ў школьным тэатры. Ужо зараз бацькі ганарацца творчымі дасягненнямі сыноў. А любімае хобі Аляксея Віктаравіча - кампутары: ён і ў «жалезе» разбіраецца, і ў праграмным забеспячэнні. І такі спецыяліст, як вы разумееце, у наш час для сяброў і блізкіх — проста знаходка!
Фота Марыны Петрачэнка, «Працоўная змена».
