Што на сценах храма ёсць надпісы, стала вядома ў XIX стагоддзі, калі абсыпалася алейная фарба, якая хавала іх. Самы ранні датаваны запіс - 1189 года, апошні - 8 жніўня 1832 года. Надпісы сустракаюцца ўсюды. На ніжнім ярусе царквы - у алтары, дыяканніку, на ахвярніку. Вялікая колькасць на слупах - на кожным можа быць да 600. Надпісы ёсць нават у аркасоліях - паўкруглых пахавальных нішах у сценах. Усяго ж на сценах старажытнага храма зафіксавана больш за 4 тыс. выяў ХІІ-ХІХ стагоддзяў.
Вучоная Іна Калечыц раскажа аб тым, ці можна было пісаць на сценах царквы, як звалі ігуменняў пасля Ефрасінні Полацкай, які грэх часцей за ўсё згадваецца ў графіці Спаса-Праабражэнскай царквы і ці праўда, што на яе сценах адлюстроўвалі нават коцікаў?
Уваход на мерапрыемства, якое пачнецца ў 15.00 у Нацыянальнай бібліятэцы, свабодны. Тыя, хто не зможа паслухаць у гэты час, будуць мець магчымасць далучыцца да трансляцыі або паглядзець яе потым па спасылцы:https://www.youtube.com/watch?v=Lgc71tqRjl8&ab_channel=%D0%9A%D0%BD%D1%96%D0%B3%D0%B0%D0%91%D0%B5%D0%BB%D0%B0%D1%80%D1%83%D1%81%D1%96.
Праект НБ "Крыніцы гістарычнай памяці" ў фармаце лекцый з запрошаным госцем стартаваў у студзені і расказвае аб гісторыі Беларусі. Кожная сустрэча прысвечана адной з важных старонак нашага мінулага, якая раскрываецца з дапамогай летапісаў, рукапісных і старадрукаваных кніг, старажытных карт, гравюр, падпольных і партызанскіх выданняў часоў вайны, твораў беларускай літаратуры і іншых крыніц, якія захоўваюць гістарычную памяць беларускага народа.
Спаса-Ефрасіннеўскі манастыр быў заснаваны каля 1125 года прападобнай Ефрасінняй Полацкай, яе мошчы тут знаходзяцца. Да 1161 года на месцы драўлянай была пабудавана каменная Спаса-Праабражэнская царква. У ёй захаваліся ўнікальныя фрэскі, цяпер храм рэстаўрыруюць. Архітэктурны ансамбль манастыра ўнесены ў спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей Беларусі.
