У 2023 годзе ў Віцебскай вобласці прадаўжалася рэалізацыя 24 інвестпраектаў па праграме "Адзін раён - адзін праект", у бягучым годзе - 29 праектаў. "З іх мы бачым, што, дапусцім, 15 - гэта праекты, якія перайшлі з мінулага года. Плануецца, што 12 праектаў закончацца ў бягучым годзе, але пачнуцца 14 новых, - адзначыў Канстанцін Чорны. - Жыццёвы цыкл любога праекта - як мінімум два, а то і тры гады. Таму ўжо сёння мы разумеем, што тыя праекты, якія зайшлі ў 2024 годзе, будуць выходзіць за 2025-2026 гады".
Да канца гэтага года плануецца завяршыць рэалізацыю 12 праектаў. "Гэта ўсё невялікія праекты коштам да Br1 млн. У Шаркаўшчынскім раёне - гэта запуск першага цыкла прадпрыемства па перапрацоўцы фруктаў у сокі, харчовую масу для далейшага выкарыстання ў выглядзе пасцілы, дабавак", - расказаў ён.
Задача праграмы "Адзін раён - адзін праект" - не стварэнне вытворчасцей з вялікімі інвестыцыямі, падкрэсліў спецыяліст. "Калі ёсць у прадпрыемства такая магчымасць, то яны рэалізуюць буйныя праекты. Але калі прыходзіць прыватнік, то ён рэдка ідзе па банках, таму што іншых інструментаў падтрымкі ж таксама шмат, мы пра іх проста сёння не гаворым. Можна заключыць інвестдагавор, можна працаваць па рэжыме малога населенага пункта, можна працаваць па дэкрэце нумар 7 па падтрымцы прадпрымальніцтва - гэта ўсё інструменты, якія сапраўды таксама кладуцца на любы інвестыцыйны праект у любым рэгіёне", - растлумачыў намеснік старшыні.
Паводле слоў Канстанціна Чорнага, гаварыць аб поўным завяршэнні праектаў няправільна, таму што гэта пастаянны цыкл. "Напрыклад, Віцебская бройлерная птушкафабрыка пастаянна рэалізуе свае праекты. Умоўна, яна завяршыла будаўніцтва забойнага цэха і перайшла да будаўніцтва камбікормавай вытворчасці. Гэта розныя праекты, але па кожным з іх яна звяртаецца ў Банк развіцця. Гэта сур'ёзны ігрок, яны бяруць крэдыты там на Br60 млн", - дадаў ён.
Па праектах праграмы "Адзін раён - адзін праект" 78 працэнтаў - гэта прыватнікі, а не камунальныя або рэспубліканскія прадпрыемствы. "Гэта проста прыватная ініцыятыва, якая прыходзіць. Умоўна, інвестар прыйшоў у Чашнікі або Ушачы, ацаніў рэсурсы, інфраструктуру, маёмасны комплекс, якія там існуюць і прыйшоў з ініцыятывай. Сёння мы бязвыплатна перадаём былыя школы, дзіцячыя сады, склады пад рэалізацыю праекта з гарантыямі ад інвестара на мэтавае выкарыстанне, стварэнне рабочых месцаў, тэрмін выхаду на нейкую праектную магутнасць і гэтак далей, - звярнуў увагу спецыяліст. - Таму атрымліваецца адносна доўгі цыкл. Нельга проста купіць у Турцыі абсталяванне, прывезці, недзе размясціць і пачаць працаваць".
